Я. Купала (ур.'Новая зямля')
Каля пасады леснiковай
Цягнуўся гожаю падковай
Стары высокi лес цянiсты.
Тут верх асiы круглалiсты
Сплятаўся з хвоямi з дубамi
А елкi хмурымi крыжамi
Высока ў небе выдзялялiсь
Таемна з хвоямi шапталiсь.
Заўсёды смутныя бы ўдовы
Яны найбольш адны стаялi
I так маркотна пазiралi
I задуменныя галовы!
Лес наступаў i расступаўся
Лужком зялёным разрываўся;
А дзе прыгожыя загiбы
Так мiла шлi каля сядзiбы
Што проста iмi б любаваўся.
А знiзу гэты лес кашлаты