Мама дарагая

* * * * * * * Станіслаў *Тарашкевіч * *
Матуля дарагая табе восемьдесят сем
Здаецца мне, што ты нічуць не пастарэла *
Як той вясенні сад ты выглядзіш апяць *
Ты уся цвіцеш ты ўся папрыгажэла
* * * * * * * *Жыццё прынесла шмат і бедаў і пакут *
* * * * * * * *Ты вынясла ўсё і яшчэ лепшай стала * *
* * * * * * * *Памог табе ў гэтым наш цёплы родны кут
* * * * * * * *У тым кутку ўсе ад працы тваёй ззяла *
Ты бачыла вайну, зямлю тапталі чужакі *
Людзей у вагонах везлі кудысці за граніцу
Вагоны з жывым грузам цягнулі цягнікі *
Туды яшчэ грузілі і бульбу, і пшаніцу *
* * * * * * * *Жыццё тваё было зусім не лёгкі шлях *
* * * * * * * *Пакуль на свае ногі ты стаць нам памагала *
* * * * * * * *Ты працавала так як біліся ў баях
* * * * * * * *Заўжды сваім паступкам ты многіх ратавала
Ты працавала днямі сябе не шкадавала
Ты меркавала пользу прынесці для людзей
І для ўсіх дабро ішло з тваіх грудзей *
Ты для ўсіх галодных краюшку хлеба мела * *
* * * * * * * *І сёння мы за свой счаслівы поўны лёс *
* * * * * * * *Табе здароўя просім і спяваем славу *
* * * * * * * *Ад шчасця тваё сэрца ўзлятае да нябёс *
* * * * * * * *І заслужыла гэта ты ўсе па праву
Але ты *нам сказала славы мне не трэба *
Ніколі не чакаеш ты славы для сябе * *
Ты хочаш аднаго каб было чыстым неба *
А людзі каб не ведалі больш гора на зямле
* * * * * * * *І хоць табе сягоння нямала ужо гадоў *
* * * * * * * *Здаецца нам, што ты нічуць не пастарэла *
* * * * * * * *Як той вясенні сад ты выглядзіш *ізноў *
* * * * * * * *И як зямля вясной ты ўся папрыгажэла.