Вось і атрымліваецца, што ў нас, у нашага народа і краіны, як бы два жыцці - афіцыйная, як бы віртуальная, - жыццё аднаго толькі чалавека, так і не "выйшаўшаго" з "рамак" старшыні саўгаса, размаўлялага афіцыйна, па радыё, што "ў гітлера было не ўсё дрэнна", улічваючы, што кожны трэці беларус быў забіты, калі ва ўлады быў чалавек у якога "было не ўсё дрэнна", і як ён, "чалавек у каторого ўсё добра", яго, гэта жыццё, разумее, з каго берэт прыклад, і як ён гэта "казачнае жыццё" беларуса з ім на чале, жадае уявiць усяму свету, і сапраўдная - рэальнае жыццё народа... пра якую народ нават сам баіцца распавядаць пры цяперашняй вось улады... Толькі ў вершах найболей таленавітых і адважных прадстаўнікоў беларускага народа мы і можам пазнаваць пра гэта жыццё... пра сапраўднае наша жыццё... жыцці нашых бацькоў і продкаў і, нават, калі ўжо так нас, і з нашай дапамогай, замбiруюць праз ТБ і газеты, пазнаваць і пра сваё ўласнае жыццё. Пачытаўшы такія вершы, ніводны чалавек, у якім ёсць хоць кропля беларускай крыві, не застанецца абыякавым да таго, што адбываецца у рэчаіснасці у нашай краіне і ў нашым уласным жыцці. Менавіта ўсё і пачынаецца тады, калі чалавек пачынае думаць. Думаючых і баіцца любая ўлада, асабліва, калі яна не зусім законная і не прызнаецца паловай цывілізаванага свету. Менавіта думаючыя, у першую чаргу, ідуць на мітынгі, сядзяць у турмах насуперак Канстытуцыі, па законам якiя супярэчаць Канстытуцыі, а часам, якія супярэчаць і разумнаму сэнсу. На ўсё гэта людзей ва ўлады папiхае страх, страх перад лепшым, бясстрашным, які жыве і размаўлялым не за "кавалак хлеба", што думаюць не гэтулькі пра сябе, колькі пра свой народ. І ніякая афіцыйная прапаганда не ў сілах забіць у чалавеку веру ў лепшае жыццё, веру ў тое, што кожнаму ўшануецца па зробленым... Чытайце вершы... пішыце вершы... Не забывайце адкуль вы родам і не здраджвайце памяць нашых продкаў і сваю гісторыю.