Вось што з намі зрабілі 70 гадоў жыцця ў агульнай братэрскай турме народаў пад назвай СССР. Нібы крымінальнік пражылы вялікую частку свайго жыцця ў турме і неўсвядомлена ахвотнік ізноў туды патрапіць. Пагаворыце з такімі людзьмі, калі раптам сустрэнеце іх на сваім жыццёвым шляху. *Не самыя дурныя людзі... шкада, і іх шматлікіх без суда і следства, горш чым у 37 году, знішчылі... і ўжо пры *нашым жыцці і з нашай маўклівай згоды... Шматлікія засталіся задаволены - злачыннасць знішчана ці... перайшла ў дзяржаўную і камерцыйную дзейнасць. Чарговы эксперымент атрымаўся... можна брацца за лепшых прадстаўнікоў народа... пачынаючы з кандытатоў у прэзідэнты... Іх ужо і народ не кахае... Сваіх лепшых сыноў-беларусаў! *Афіцыйная прапаганда нездарма атрымлівае свая павышанныя пайкi... як на вайне пры мірным жыцці.
Сёння нібы мы ўсе сляпыя ідзём за сляпым і самі не ведаем куды і навошта.
ЧАМУ ТАК?

Ў Расii нават не чакалi,
Што пажадаем зноў ярма,
Сваю свабоду не прадалi,
Аддаць жадаем задарма.

Iнакш i не магло адбыцца,
Бо страцiў каранi народ,
Адметнасцю не ганарыцца,
А гнецца нiзка, як чарот.

Па густу рабскiя парадкi,
I нарабiлi шмат бяды.
Ды пацiкавяцца нашчадкi,
Чаму глядзелi не туды?

Навошта нам Расiя трэба?
Няўжо не можам самi жыць?
Мо лёгкага жадаем хлеба?
Хто будзе нам яго дарыць?

Калi сляпы вядзе сляпога,
То цяжкай не мiнуць бяды,
Бо будзе з ямамi дарога,
Упасцi прыйдзецца заўжды.

Свабоднай можа стаць дзяржава,
Не хочам воляй даражыць,
Народу трэба вельмi мала,
Бо халуямi звыклi быць.
Анатолiй Iванавiч Балуценка