Стихи и песни на белорусском языке!!!

Я. Купала &39;
Ад прадзедаў спакон вякоў
Мне засталася спадчына,
Памiж сваiх i чужакоў
Яна мне ласкай матчынай.
* Аб ёй мне баюць казкi-сны,
Вясеннiя праталiны,
I лесу шэлест верасны,
I ў полi дуб апалены.
* Аб ёй мне будзiць успамiн
На лiпе бусел клёкатам.
I той стары амшалы тын,
Што лёг ля вёсак покатам;
* I тое нуднае ягнят
Бляянне-зоў на пасьбiшчы,
I крык варонiных грамад
На могiлкавым кладзьбiшчы.
* I ў белы дзень, i ў чорну ноч
Я ўсцяж раблю агледзены,
Цi гэты скарб не збрыў дзе проч,
Цi трутнем ён не з'едзены.
* Нашу яго ў жывой душы,
Як вечны светач-полымя,
Што сярод цемры i глушы
Мне свецiць мiж вандоламi.
* Жыве з iм дум маiх сям'я
I снiць з iм сны нязводныя…
Завецца ж спадчына мая
Усяго Старонкай Роднаю.

Я. Купала &39;
Ад прадзедаў спакон вякоў
Мне засталася спадчына,
Памiж сваiх i чужакоў
Яна мне ласкай матчынай.
* Аб ёй мне баюць казкi-сны,
Вясеннiя праталiны,
I лесу шэлест верасны,
I ў полi дуб апалены.
* Аб ёй мне будзiць успамiн
На лiпе бусел клёкатам.
I той стары амшалы тын,
Што лёг ля вёсак покатам;
* I тое нуднае ягнят
Бляянне-зоў на пасьбiшчы,
I крык варонiных грамад
На могiлкавым кладзьбiшчы.
* I ў белы дзень, i ў чорну ноч
Я ўсцяж раблю агледзены,
Цi гэты скарб не збрыў дзе проч,
Цi трутнем ён не з'едзены.
* Нашу яго ў жывой душы,
Як вечны светач-полымя,
Што сярод цемры i глушы
Мне свецiць мiж вандоламi.
* Жыве з iм дум маiх сям'я
I снiць з iм сны нязводныя…
Завецца ж спадчына мая
Усяго Старонкай Роднаю.

Байка К. Крапiвы 'Асёл Iсуса Хрыста'
Калi ўязджаў Iсус Хрыстос
*У Iерусалiм
*Асёл яго на спiне вёз,
*Натоўп iшоў за iм.
*Крычаў 'асанна' у хвалу
*Збавiцелю свайму,
*I ў галаву прыйшло Аслу,
*Што гэта ўсё—яму.
*'I шлях, усыпаны лiсцём,--
*Ён думаў,-- гэта мне',
*Ступаў, здаволены жыццём,
*Па мяккiм дыване.
*Пакуль на iм Iсус Хрыстос
*Па свеце вандраваў,
*Заўсёды быў Аслу авёс
*I свежая трава.
*Калi ж айцец сваё дзiця
*Ўзяў 'на небеса',
*Не стала больш Аслу жыцця—
*Нi славы, нi аўса.
*Ў пашане быў i на вiду,
*А вось вам эпiлог :
*Асёл вазiў цяпер ваду,
*Жаваў чартапалох.
*I сумна ён махаў хвастом,
*I думаў сумна ў такт :
*'Калi я працаваў з Хрыстом,
*Усё было не так.

П. Броўка 'Пахне чабор'
Хiба на вечар той можна забыцца?
…Сонца за борам жар-птушкай садзiцца,
Штосьцi спявае пяшчотнае бор,
Пахне чабор, пахне чабор…
* Лёгкiя крокi на вузкай сцяжынцы.
Дзеўчына ў белай iскрыстай хусцiнцы,
Быццам абсыпана промнымi зор.
Пахне чабор, пахне чабор…
* Выйсцi б насустрач, стаць i прызнацца.
Вось яно – блiзкае, яснае шчасце,
Клiкнуць хацелася – голас замёр.
Пахне чабор, пахне чабор…
* Год адзiнаццаць, а можы дванаццаць
Сэрцабалiць, што не здолеў спаткацца,
Сэрца нязменна хвалюе дакор.
Пахне чабор, пахне чабор…
* Час той схаваўся за дальняй гарою,
Здасца хвiлiнай – яна преда мною…
Выйду. Гукаю. Маўклiвы прастор.
Пахне чабор, пахне чабор…

Я. Янiшчыц, Ты паклiч мяне. Пазавi.
Ты паклiч мяне. Пазавi.
Там заблудзiмся ў хмельных травах
Пачынаецца ўсё з любвi
Нават самая простая ява
*I тады душой не крывi
На дарозе жыцця шырокай
Пачынаецца ўсё з любвi—
Першы поспех i першыя крокi
*Прыручаюцца салаўi
Там дзе выбеглi ўдаль канавы
Пачынаецца ўсё з любвi—
Адчужэнне i боль i нянавiсць
*Ты паклiч мяне. Пазавi
Сто дарог за маiмi плячыма
Пачынаецца ўсё з любвi
А iнакш i жыць немагчыма

Я. Колас 'Сымон-музыка'
О край родны край прыгожы!
Мiлы кут маiх дзядоў!
Што мiлей у свеце божым,
Гэтых светлых берагоў
*Дзе бруяцца срэбрам рэчкi
Дзе браты-лясы гудуць
Нiвы гутаркi вядуць
Гэтых гмахаў безгранiчных
*Балатоў тваiх азёр
Дзе пад гоман хваль крынiчных
Думкi думае прастор
*Дзе увосень плачуць лозы
Дзе вясной лугi цвiтуць
Дзе шляхом старым бярозы
Адзначаюць гожа пуць?

Пейзажная лiрыка - Юрка Голуб
Нас возера прысніла.
Нас возера вязло.
І літасці прасіла
Кляновае вясло.
*Спакойная вада.
На беразе вуголле.
А нехта спіць, відаць,
У вопратцы на голлі.
*Такі спакойны міг.
Зялёны вецер лета.
Сягоння верым мы
Яшчэ мацней, чым летась.
*Які трывожны міг!
І войны...
І радзіны...
І як блізняты - мы
Пад сэрцам у Радзімы.

Меў зелянюсенькiя шаты
Лазы чаромхi цi крушыны
Алешын лiпкiх верабiны
Глядзiшбывала i здаецца
Што скрозь сцяну галiн жывую
Скрозь гэту тканку маладую
Нi мыш нi пташка праб'ецца
Цякла тут з лесу невялiчка
Травой заросшая крынiчка
Абодва бероагi каторай
Лазняк ракiтнiк абступалi
Бруiлiся ў цяньку iх хвалi
I ў луг чуць значнаю разорай
Iшлi спакойна мiж чаротаў
Рабiлi многа заваротаў
Аж покi ў Нёман не ўпадалi.

Я. Купала (ур.'Новая зямля')
Каля пасады леснiковай
Цягнуўся гожаю падковай
Стары высокi лес цянiсты.
Тут верх асiы круглалiсты
Сплятаўся з хвоямi з дубамi
А елкi хмурымi крыжамi
Высока ў небе выдзялялiсь
Таемна з хвоямi шапталiсь.
Заўсёды смутныя бы ўдовы
Яны найбольш адны стаялi
I так маркотна пазiралi
I задуменныя галовы!
Лес наступаў i расступаўся
Лужком зялёным разрываўся;
А дзе прыгожыя загiбы
Так мiла шлi каля сядзiбы
Што проста iмi б любаваўся.
А знiзу гэты лес кашлаты

М. Багдановiч (пейзаж. лiр)
Па-над белым пухам вiшняў
Быццам сiнi аганёк
Б'ецца ўецца шпаркi лёгкi
*Навакол ўсё паветра
Ў струнах сонца залатых—
Ён дрыжачымi крыламi
Звонiць ледзьве чутна iх
*I лiецца хваляй песня—
Цiхi, ясны гiмн вясне.
Цi не сэрца напявае
Навявае яго мне?
Цi не вецер гэта звонкi
Ў тонкiх зёлках шапацiць?
Або мо сухi, высокi
Ля ракi чарот шумiць?
*Не паняць таго нiколi
Не разведаць не спазнаць:
Не даюць мне думаць зыкi
Што ляцяць дрыжаць звiняць.
*Песня рвецца i лiецца
На раздольны, вольны свет.
Але хто яе пачуе?
Можа толькi см паэт.

Я. Янiшчыц, Ты паклiч мяне. Пазавi.
Ты паклiч мяне. Пазавi.
Там заблудзiмся ў хмельных травах
Пачынаецца ўсё з любвi
Нават самая простая ява
*I тады душой не крывi
На дарозе жыцця шырокай
Пачынаецца ўсё з любвi—
Першы поспех i першыя крокi
*Прыручаюцца салаўi
Там дзе выбеглi ўдаль канавы
Пачынаецца ўсё з любвi—
Адчужэнне i боль i нянавiсць
*Ты паклiч мяне. Пазавi
Сто дарог за маiмi плячыма
Пачынаецца ўсё з любвi
А iнакш i жыць немагчыма

Краю и людям:Ўздымам сэрц нашых шуміць Белавежа
Як дні нашых сёлаў, так Нёман плыве,
Уроду палеткаў тнуць поясам межы,
Адвечныя сосны гудуць ў бараве.
Там нашыя песьні, там наша багацце,
Там жытняе мора, магілы дзядоў,
І родныя хаты, і людзі як брацці,
І казкі, і слава мінулых гадоў.
Крывіч там стагоддзі загон свой сторожа.
А звычаі, мова, жывуць з году ў год,
Там край, быццам казка старая, прыгожы,
Удалы і верны Краіне народ.

Алеся

МузыкаЛученок И. СловаКулешов А.
Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая,
Чаму так горка? Не магу я зразумець...
Шкада заранкі мне, што ў небе дагарае
На ўсходзе дня майго, якому ружавець.

Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся.
Бывай смуглявая, каханая, бывай.
Стаю на ростанях былых, а з паднябесься
Самотным жаўранкам зьвініць і плача май.

Пайшла, пакінуўшы мне золкі і туманы,
Палынны жаль смугой ахутаных дарог.
Каб я хвілінаю нанесеныя раны
Гадами ў сэрцы заглушыць сваім ня мог.

Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся.
Бывай смуглявая, каханая, бывай.
Стаю на ростанях былых, а з паднябесься
Самотным жаўранкам зьвініць і плача май.

Александрына
МузыкаМулявин В. СловаБровка П.
Мне не забыцца песні той даўняе вясны:
*"На мурамскай дарожцы стаялі тры сасны".
*Цяпер магу прызнацца - тады пачаў кахаць,
*Цябе з ніякай кветкай не мог я параўнаць.
*Александрына, цяпер прыйшла зіма. *
*Александрына, шукаю я - няма...
*Александрына, і з песьняй ты цьвіла.
*Александрына, якою ты была?
*Сказаць, што васілёчак, - дык фарба ў ім адна, *
*Сказаць, што ты лілея, - сьцюдзёная ж яна.
*Сказаць, што ты званочак, - ды ўсіх жа мала іх,
*Такою ты здалася ў семнаццаць год маіх.
*Александрына, цяпер прыйшла зіма. *
*Александрына, шукаю я - няма...
*Александрына, і з песьняй ты цьвіла.
*Александрына, якою ты была?

А в поле верба
Музыка- Слова - народная
А ў полі вярба нахілёная.
А ў полі вярба нахілёная,
Маладая дзяўчыначка заручоная.
Маладая дзяўчыначка заручоная,

Заручоная і запітая,
Заручоная і запітая.
Тады яе запівалі, як сад зацьвітаў.
Тады яе запівалі, як сад зацьвітаў.

Як сад зацьвітаў, як зара ўзыйшла.
Як сад зацьвітаў, як зара ўзыйшла,
Маладая дзяўчыначка па ваду ішла.
Маладая дзяўчыначка па ваду ішла.

Кася ад вады, Яся да вады.
Кася ад вады, Яся да вады.
- Пастой-пастой, мая Кася, дай каню вады.
- Пастой-пастой, мая Кася, дай каню вады.

- Як буду твая, напаю каня,
- Як буду твая, напаю каня,
З зімненькае крынічанькі, з поўнага вядра.
З зімненькае крынічанькі, з поўнага вядра.

А ў полі вярба нахілёная.
А ў полі вярба нахілёная,
Маладая дзяўчыначка заручоная.
Маладая дзяўчыначка заручоная.

А дзе была вуціца?
Музыка-Слова - народная
А дзе была вуцiца?
*А дзе быу селязень?
*А цяпер жа яны на
*на адным возеры.
*Ды з аднаго возерка, *
*ды вадзiцу п'юць,
*ды з аднаго кусцiка
*ды калiнку клююць.
*А дзе была Манечка? *
*а дзе была?
*А дзе быу Ванечка?
*А цяпер яны за столiкам,
*за адным цiсовенькiм.
*Ды з адной чарачкi *
*Ды гарэлiцу п'юць.
*Ды з адной талеркi
*Ды закуску бяруць.

А дзе тая пара?



Музыка Аверин О. Слова народные
Куплет 1: * *
*Гора таму жыці,
*Хто пары не мая.
*Хто пары не мае,
*Бо не там шукае.
*Да яшчэ найгорша,
*Хто двух-трох кахае.
*Хто двух-трох кахае,
*Адзін спаць лягае.
*Прапеў:
*А дзе тая пара?
*А дзе яна ходзіць?
*Малада, ці стара,
*Мяне не знаходзіць.
*А дзе тая пара?
*А дзе яна ходзіць?
*Малада, ці стара,
*Мяне не знаходзіць.
*Мяне не знаходзіць.
*Куплет 2:
*Адзін спаць лягаю
*Да сцяны вачыма.
*Да сцяны вачыма,
*На хату плячыма.
*Да сцяны гавору,
*А сцяна не чуе.
*Хто ж мяне раздзене,
*Хто ж мяне разуе?
*Прапеў:
*Куплет 3:
*Хто ж мяне раздзене,
*Хто ж мяне разуе?
*У румяны губкі
*Сто раз пацалуе.
*Прапеў.

Касіў Ясь канюшыну
Музыка - Слова - народные
Касiў Ясь канюшiну, (3 р.)
*Паглядаў на дзяўчыну.
*А дзяўчына жыта жала,
*Ды на Яся паглядала: -
*Цi ты Ясь, цi ты не, (3 р.)
*Спадабаўся ты мне...
*Кiнуў Яська касиць, (3 р.)
*Пачаў мамку прасiць: -
*Люба мамка мая, Ажанi ж ты мяне! -
*Дык бяры ж Станiславу, (3 р.)
*Ка сядзела на ўсю лаву. -
*Станiславу не хачу, (3 р.)
*Бо на лаву не ўсажу! -
*Дык бяры ж ты Янину, (3 р.)
*Працявiтую дзяўчыну.
*Касiў Ясь канюшiну, (3 р.)
*Паглядаў на дзяўчыну.

Добры вечар, дзяўчыначка
Музыка Лученок И. Слова народные

- Добры вечар, дзяўчыначка, куды ідзеш?
Скажаш ты мне праўдачку, дзе жывеш?
- Я жыву ля рэчанькі, ля вады,
Збудаваўшы хатачку зь лебяды.

Я пастаўлю коніка ля варот,
А сам да дзяўчыначкі на парог.
- Адчыні, дзяўчыначка, адчыні,
Сама сабе крыўдачкі не чыні.

- Я ж цябе ня буду дзьверы адчыняць,
Бо ты будзеш целу ночку начаваць.
- Ой ня буду, дзеванька, ня буду,
Як узыйдзе месячык - паеду.

Як узышаў месячык і зара:
- Бывай-бывай, дзеванька здарава.
Я пастаўлю коніка на таку:
-Чакай-чакай, дзеванька да року (?).

- Хіба ж у мяне розуму замала
Каб я цябе да року чакала?
- Добры вечар, дзяўчыначка, куды ідзеш?
Скажаш ты мне праўдачку, дзе жывеш?

Купалінка

Музыка и Слова народные
- Купалiнка-купалiнка,
*Цёмная ночка...
*Цёмная ночка, дзе ж твая дочка?
*- Мая дочка у садочку
*Ружу, ружу полiць,
*Ружу, ружу полiць,
*Белы ручкi колiць.
*Кветачкi рвець, кветачкi рвець,
*Вяночкi звiвае,
*Вяночкi звiвае,
*Слёзкi пралiвае.
*- Купалiнка-купалiнка,
*Цёмная ночка...
*Цёмная ночка, дзе ж твая дочка?