Налева - краты, направа - краты,
Крыху далей - там ідзе дрыгва.
Жывеш, здаецца, але не рады,
Свабода ёсць, ды яе няма.
Крычы ўголас - ніхто не чуе,
А скажаш шэптам - запішуць усе.
І нехта чорны цябе вартуе,
Ля брамы пільна ўдзень пасе.
А ты свабодны, ды толькі скуты,
Свае праблемы сам вырашай.
Свабодны вязень - твае пакуты,
І толькі волю сваю шукай.




* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * / Вольга Коваль /